İhanet veya başka bir sorunla ilgili partnerinizi affettiğinizi düşünürsünüz. Artık her şey normale dönmüştür. Fakat konu affetme olunca bir bitiş çizgisi yoktur. Daha çok, kendi üzerine dönen dolambaçlı bir yol gibidir.

Bir sabah uyanırsınız ve sorunları tamamen atlattığınızı düşünürsünüz. Sonra bir şarkı çalar veya belirli bir restoranın önünden geçersiniz... Kendinizi tekrar o sıkıntılı günlerde yaşadığınız psikolojinin içinde bulursunuz... Affetmeyi bu kadar zorlaştıran şey tam olarak budur.

Çok uzun süre içinde kaldığınız, işaretleri görmediğiniz sorunlarda asıl affetmeniz gereken taraf karşısı değil, sizsiniz... Ve bu kısım en zoru olabilir. Affetmek, olanların iyi olduğu anlamına gelmez. Sadece bunun hayatınızın daha fazlasını tüketmesine izin vermemeyi seçtiğiniz anlamına gelir. Tüm bu ağırlığı taşımanın artık size hizmet etmediğine karar vermektir.