“Sevgi Kuşun Kanadında Derdin Hep…”
Ve şimdi sen, o kanatla uçtun sonsuzluğa…
Bazen bir insan gider ve ardından yalnızca sessizlik kalmaz.
Yankı kalır.
Sesi kalır.
Duası, bakışı, dokunduğu kalp kalır.
Bir ömür geçer gözümüzün önünden; dostluğu, sabrı, direnciyle anlam kazanmış bir ömür…
Senin ardından da öyle oldu.
“Sevgi kuşun kanadında” derdin hep…
“Hayat bir gün, o da bugündür” diye eklerdin ardından.
Yaşamı sadece bir yolculuk olarak görmedin, onunla savaştın. Ayağa kalkıp düştün, düştükçe daha güçlü kalktın. Sen tek kelime ile savaşçıydın. İnadınla, kararlılığınla… Belki yoruldun zaman zaman, belki bedenin sana “dur” dedi, ama sen asla pes etmedin. Ne sevginden ne umutlarından…
Seninle 25 yılı aşkın bir dostluğumuz vardı. Dile kolay… Koca çeyrek asır.
Kimi zaman tatlı tatlı atıştık, birbirimize takıldık, güldük, sustuk. Ama bir kez olsun kırılmadık birbirimize.
Şimdi yokluğuna alışmak kolay olmayacak.
Sesin kulağımızda,
sözlerin yüreğimizde,
izlerin hayatımızda kalacak.
Bazen birinin ardından edilen sözler kifayetsiz kalır ya…
İşte senin ardından da ne söylesek eksik kalıyor.
Ama bir şeyden eminiz: Sen yaşadın. Gerçek anlamda yaşadın.
Ve yaşarken iz bıraktın.
Sen, ‘sevginin kuşun kanadında’ olduğunu fısıldarken bizlere, aslında gitmenin de o kadar hafif olduğunu anlatmak istiyordun belki de…
Ve şimdi biz seni bir kuşun kanadına bırakıyoruz.
Ardından bakarken içimiz yanıyor elbet.
Ama biliyoruz ki: Sen, o kanatla göğe yükseldin.
Başımız sağ olsun…
Dostluğunla, gücünle, sevginle hep yaşayacaksın içimizde.
Mekânın cennet, ruhun huzur bulsun can dostum…
SENAY GÜNCAVAR
